Recenzje gier

Nigdy nie byłem wielkim fanem Androidowych "popierdółek", mimo to w Timberman'a zdarzyło mi się zagrać raz, czy kilkanaście. Generalnie trudno było przejść obok tej gry obojętnie. Nikt, włącznie ze mną, nie spodziewał się raczej tego, że doczekamy się pełnoprawnej produkcji w tym świecie. Czy jednak omawiana w tym tekście platformówka ma jakiekolwiek szanse na równie ciepły odbiór?

Pierwsza growa część Smerfów od wydawcy Microids była grą poprawną, może nie zapadała w pamięć na długie tygodnie, ale bawiłem się dość dobrze. Druga część była recenzowana przeze mnie jeszcze w tym roku, lecz akurat o niej nie mogę powiedzieć nic dobrego. Czy więc część trzecia mogła mi i mojej żonie jakkolwiek przypaść do gustu? Po ponad 8 godzinach mogę stwierdzić, że jak najbardziej tak, ale o tym poniżej.

W roku 2004 w Japonii zadebiutowała pierwsza gra z serii Onechanbara. Na początku była to niskobudżetowa gra akcji, wydana w taniej serii Simple 2000. Gra nie była niczym specjalnym – przedstawiała skąpo ubrane dziewczęta walczące z hordami zombie za pomocą katany. Co to ma wspólnego z omawianą grą? Więcej, niż możecie się spodziewać. Cześć, jestem gramodrana, a to recenzja zeszłorocznego Wanted: Dead.

Ciężko powiedzieć, czy Robert Howard, twórca postaci Conana, pisząc swoje opowiadania w magazynie Weird Tales, przeczuwał choć trochę, jak wielkie piętno popkulturowe odciśnie jego bohater. Postać doczekała się komiksów, filmów, animacji, a także gier wideo. Dziś z przyjemnością zajmę się jedną z nich. Cześć! Ja jestem Gramodrana, a to recenzja gry Conan, wydanej w 2007 roku na konsole PlayStation 3 i Xbox 360.